Naar Addis.
Bij het inchecken bleek niet bekend dat de microscoop als handbagage mee gaat, maar na de brief van het reisbureau is het toch akkoord. Bij de gate moet de microscoop helemaal uitgepakt en gecheckt worden. In het vliegtuig is er na lang zoeken achterin een hokje waar de kist inpast. In het vliegtuig zitten ook Henk van Stokkom, die dit Ethiopië project aan Rotary Doctors heeft gekoppeld, en zijn vriend Jos Dreesens. Ook zijn er veel Ethiopiërs die destijds onder het communistische regime zijn gevlucht mn naar Canada. Vandaag is het Epiphanie, onze Driekoningen, de doopdag van Christus, de belangrijkste kerkelijke dag voor de orthodoxe kerk in Ethiopië. Sommigen zijn voor het eerst in 20 jaar terug om familie te bezoeken, veel emoties. Over Egypte en Soedan, eindeloze zandvlakten met een paar rotspuntjes, dan een tussenlanding in Khartoem, waar een deel van de passagiers uitstapt, en wordt bijgetankt. Ruim voor het schema zijn we aan in Addis, maar dan begint een probleem bij de douane; ondanks de mooie aanbevelingsbrief van de Wollega University van Nekemte, moet ik toch invoerrechten betalen, maar hoeveel. In de discussie over de waarde, vraagt de ambtenaar wat hij zou moeten betalen voor het ding, want bij de site van Carl Zeiss kan hij de waarde niet vinden. Ik zeg brutaal € 250, waarna de tax op 2980 Birr, € 130 wordt bepaald en betaald. Een uur later sta ik dan buiten en wordt opgewacht door Sr Stella, de overste van de katholieke congregatie van Helpers of Mary; een orde gesticht door een Duitse in India, de zusters zijn bijna allemaal uit India, en op de hun traditionele wijze worden we verwelkomd met bloemen ! In het zusterhuis zijn gastenkamers voor degenen die in Nekemte gaan werken, voor het bisdom daar of bij een van de clinics van de Helpers of Mary. Ze hebben eten voor ons klaargemaakt een we krijgen er een biertje bij ! ’s nachts eerst wakker gehouden door blaffende honden, dan begint zondagochtend om half zes het gebed en gezang van de orthodoxe kerken, met luidsprekers, net zoals bij de moskeeën op Lamu. Dus een korte nacht; ik zal ook om zeven uur worden opgehaald voor de lange rit naar Nekemte, het ontbijt zou klaar staan. Maar geen van beiden; de zusters voelden al aankomen dat de chauffeur toch te laat komt en dat een vroeg ontbijt dus niet zinnig is. Eerst nog even gepind met mijn Master creditcard,andere bankcards lukken niet, bijna alles is hier Visa. Zacharias opgepikt, hij had 3 weken vakantie, zijn gezin woont in Addis, en hij is de health coördinator waar ik de komende weken veel me te maken heb. Na 120 km redelijk goed geasfalteerde weg een korte stop, waarna de ellende begint, de volgende 200 km zijn “under contruction”, het moet een brede weg worden, maar loopt langs bergflanken met veel stroompjes dus er moeten eindeloos veel bruggen of waterdoorlaten gebouwd worden, op zeer afgelegen plekken met aanvoerproblemen. Na 6 uur hobbelen en erg veel stof kom ik bruin uit de auto, ondanks dat de ramen bij elke tegenligger met grote stofwolken dicht gingen. Mijn kamertje in Nekemte op het terrein van het vicariaat is een grote cel, met alleen koude douche en WC die het niet doet. Toch was de ijskoude douche wel lekker, en kwam er na 2 wasbeurten weer een blanke tevoorschijn. Om 6 uur een eerste kennismaking met Abba Girma, de vicaris die alle touwtjes in handen heeft , en met de bisschop Mgr Theo van Ruijven, 82 jr. In grote lijnen het programma besproken, morgen zal ik met Abba Girma en Zacharias, de health coördinator alles afstemmen. Om half acht is het eten, ik schuif bij de heren aan, intussen staat wel Cote D’Ivoire – Soedan aan op de TV, waar Abba Girma naar zit te kijken. ’s-Nachts weer hondengeblaf..
Maandagochtend om half negen is de afspraak met Abba Girma en Zacharias, waar ook Marc Zuiderveen bij aanschuift. Marc is accountant, maar wilde wat meer doen voor de wereld en is een jaar uitgezonden door VSO naar dit bisdom om de ingewikkelde financiën op de rij te zetten. Enerzijds de kerkelijke activiteiten anderzijds de goede daden: scholen, health clinics, een afdeling revalidatie en arbeidstherapie en enkele speciale programma’s voor krop, struma, tgv jodiumtekort, ook bij jonge kinderen, en elefantiasis, die hier veel voorkomt, niet tgv een filaria infectie maar door dichtslibbende lymfevaten door aantasting van een bepaald soort fijnstof, oa met aluminium. Door de zwelling en oedeem ontstaan ook slecht genezende wonden. De benen worden gezwachteld, er worden orthopedische schoenen gemaakt en de wonden worden verzorgd, en wekelijks komen de mensen terug; de overheid doet er niets aan terwijl het heel invaliderend is. Zacharias zal een schema maken op de klinieken te bezoeken.
Vandaag wordt dat alleen Konchi, de grootste vestiging van de Helpers of Mary bij Nekemte. Helaas laat de auto het na een kwartier afweten en anderhalf uur later ben ik toch op mijn bestemming. Konchi heeft een kliniek met 3 verpleegkundigen, een laborant, een apothekersassistent, een huiswerk- en eetlokaal met keuken voor wezen, de orthopaedische schoenmakerij en een grote basisschool. Ik bezoek alle onderdelen, en met name de medische zaken worden goed bekeken. Er is een prima kaartsysteem met bijna 5000 patiënten, een lab waar een redelijk scala aan onderzoek kan worden gedaan, 3 spreekkamertjes en een armzalige verloskamer, waar geen toilet- of doucheruimte bij is, geen weeënkamer, en ook geen kamertje waar het wakende staflid ‘s-nachts kan verblijven. En het instrumentarium is zeer beperkt, echt onvoldoende. De overheid stelt steeds meer eisen aan de kliniek, maar draagt niet bij, en wil de kliniek een health centre worden, dan moet er een health officer komen, een nurse met een bachelor opleiding, maar die is nogal duur. De zusters willen wel, maar de vicaris en de zusters hebben geen geld. Ook de verloskamer moet vernieuwd worden met de genoemde voorzieningen; op het huidige niveau komt de erkenning er niet. Juist door de speciale programma’s zijn er veel patiënten die voor deze kliniek kiezen, daar zouden de zusters toch de kans voor moeten krijgen. De kleine eigen bijdrage van de patiënten kan daar niet substantieel bij helpen. Artsen van Rotary Doctors kunnen eens per week spreekuur doen, waar moeilijke gevallen kunnen worden verzameld. Een tandarts zou er ook heel nuttig werk kunnen doen, er komt er hier nooit een. Wel komt er één keer per jaar een oogarts voor trachoma en cataract operaties.
woensdag pas internet kunnen regelen. Als je een dongel koopt en op je computer aansluit, wordt er zoveel software geladen, dat alles ook zal worden doorgestuurd naar de grote afluisteraar en beoordelaar. je moet naar het staats-telefoonbedrijf, kopie paspoort inleveren en pasfoto en veel gegevens leveren. Maar verder is het hier tot nu toe een prima land met aardige mensen.
groet Dick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten