vrijdag 10 februari 2012

finale

Zaterdag 4 februari
Gisteravond uitvoerige discussie met de twee pastoors over celibaat, misbruik in de kerk (wisten ze niets van ??) en natuurlijk anticonceptie. Straks in de klinieken zullen we patiënten toch op mogelijkheden wijzen, anders dan alleen P.O.
In de kliniek in Addo  is er ook spreekuur op zaterdag, officieel voor spoed, maar als je door de week werkt, dan ga je toch op zaterdag. Maar de meeste mensen werken elke dag, dus waarom de nurse niet ? Het gaat nu wel eenvoudiger, het lab is dicht, de apotheek ook, dus er zijn 3 dozen met de meest gebruikte middelen in de spreekkamer. Bogalech, een zeer betrokken junior verpleegster doet verassend vaardig en vriendelijk haar spreekuur. Ze wil graag de opleiding afmaken, maar er is geen geld, haar moeder is weduwe, er zijn 6 zusjes en een gehandicapte broer, haar inkomen is ze kwijt aan de gezinsbijdrage. Ze lijkt me erg geschikt om het af te maken, en haar collega’s en baas vinden haar allemaal een prettige collega. Kosten ongeveer € 75 per maand, dat is inclusief  lesgeld en een slaapplaats en eten, dat moet toch kunnen lukken ? wie biedt (via Equator Medicare) ?
’s Middags de markt in Dembi Dollo bezocht, van heinde en verre komen ze  met een paar aardappelen, suikerriet, een geit, of bij de poten gebonden hanen, 4 in één hand aan de poten vastgehouden. Onverharde stoffige wegen en veel wind, het wervelt alle kanten op, alles voelt stoffig en stroef, en dan te weten dat je over 6 weken hier met 10 cm klei onder je schoenen loopt, in de regentijd, en auto’s er niet door kunnen rijden.
Onderweg erheen en terug is het weer net een bus: allerlei bekenden en onbekenden willen mee, bekenden kunnen voor zover er nog plaats is. Met zakken, tassen of levende have, een bos kippen...
Een assistente uit de kliniek gaat volgende week trouwen, wil nu graag een  foto met haar geliefde. Een paar kiekjes geschoten. Iedereen bulderen van het lachen. Het was echt wel  lachen want eerst gaat er een vriend naast haar staan, foto’s gemaakt!  En toen wilde de echte aanstaande toch ook op de foto !  Alles op een USB stickje gezet. Nog een echte oude missionaris bezocht, de 88 jarige Antonius Ooms , Lazarist, of de orde van Vincentius A Paulo, bijna 60 jaar hier, het hoortoestel  werkt onvoldoende, en hij kreeg vorig jaar in Nederland nog een paar bypasses, maar hier wil hij doodgaan en begraven worden. Hij spreekt en leest naast  Nederlands, Frans, Duits, Engels, Italiaans ook nog Amhaars, Oromiya, Hebreeuws, heeft hele stukken bijbel en kerkboeken naar het Oromiya vertaald. Monnikenwerk. Oja, hij draagt sandalen.
’s Avonds  weer met de 2 pastoors gegeten, lang gewacht op de bisschop die zou komen, feestmaal dus, met kip, maar hij was te laat in Dembi Dollo gekomen, en bleef slapen bij de eerder genoemde Antonius; het laatste stuk is in het donker eigenlijk niet meer te rijden. De pastoors hadden een goede avond met een dubbele portie kip en een fles zelf gebrouwen bier.
Zondag naar Gambela gebracht, op de kaart is het niks , maar over de weg 120 km waar we 4 uur over doen.  We worden weggebracht door de zuster uit Sakko, samen met de Engels-Amerikaanse gast. Na 90 km een raar flap geluid links, een groot geel van het loopvlak van de band licht eraf, het canvas komt erdoor. Maar het is 40 graden in de zon en er is geen schaduw, een beetje kalm aan 20 km doorgereden, tot een schaduwplek , en de band verwisseld, Dan nog 10 km naar de airport, een nieuw roze gebouw, wel een scanner, maar vooraf wordt alle bagage minutieus met de hand doorzocht, voordat je de hal in mag. Na 2 uur bericht: vlucht gecancelled. De lokale manager laat het er niet bij zitten. Ruim 80 mensen in een bloedhete hal zullen dat niet pikken. Telefoon naar Addis, er komt alsnog een vliegtuig, bijna 2 uur te laat, maar het is er. Om 9 uur op onze slaapplek, een douche en wat eten en helemaal gaar naar bed.
Maandag nog steeds geen internet, ik kan geen blog plaatsen. ’s Middags naar de ambassade, Marius de Jong die gezondheidszaken doet, en adviezen geeft, om valkuilen te vermijden. Ik kom te laat, de taxichauffeur zei, dat hij de ambassade wist te vinden, niet dus, overgestapt in een andere, maar mijn Amhaars is ook volstrekt nul, en kan dus eigenlijk niets echt duidelijk maken.
De avond wordt gevuld met Jenny Hunter, de Engels-Amerikaanse, over  haar werk voor mensen die in het nauw zitten, of dat nu mensen in haar woonplaats Houston is, of voor mensen in India of Ethiopiëë. Je moet toch wat als je alleen bent, geen kinderen, gescheiden.
Dinsdag de twee musea bezocht, een met veel vondsten van de vroege mensapen, en de ontwikkeling,  via Lucy (from the sky with diamonds), de 3.2 miljoen jaar oude link tussen aap en mens. Bijna de hele ontwikkeling van aap tot mens is teruggevonden in de Rift Valley, de grote scheur, van Dode zee tot in Swaziland, maar mn in Kenia en Ethiopië. En natuurlijk alles over Haille Selassie, de familie Ras waar hij van was en zijn vroegere naam Ras Tafari, met de verbastering tot Rastafari, de groep die zijn aanhangers zijn, zoals destijds Bob Marley. De Italiaanse overheersing wordt uitvoerig besproken en mn de fascistische overheersing en de vele onschuldige doden.
En dan om 7 uur naar het vliegveld met een nachtblinde chauffeur, in een taxi met nauwelijks verlichting, en een gierende linker voorwiel omdat dit wiel niet spoort. APK kennen ze hier niet. Veiligheid ? ach veel harder dan 20 km reed hij niet. Contrast met Nederland, zoals van Kooten zei: in Nederland gaan we zelfs nog airbags inbouwen in botsautootjes. Het vliegtuig heeft wel vertraging, 2 uur, dus een lange zit als je de scanner al door bent, geen drinken, geen toilet, geen informatie; het lijkt Nederland wel, de NS: geen WC’s, geen informatie en ook vertraging.
Wouter haalt me de volgende dag op, en brengt me in een wat oudere Saab zonder rammels in goede conditie over gladde wegen naar Almelo.
Wat gaat er nu gebeuren:
  • Rotary Doctors start per 1 april in Nekemte een project om personeel van 5 klinieken te helpen scholen, zowel lichamelijk onderzoek, adviezen medicijnen, betere zwangerschapscontroles als klinische lessen.
  • Als dat lukt en er ook financiën zijn, gaan er ook tandartsen
  • De nurse Bogalech moet de kans krijgen haar opleiding af te maken
  • De verloskamer van Konchi is die naam niet waard. Een nieuwe verloskamer met douche en WC, en een kamer met een paar bedden, voor vrouwen met weeën of na de bevalling om op kracht te komen, of nog een infuus nodig hebben en een kamertje voor de dienstdoende nurse, die 's nachts in het donker niet even naar huis kan.
Steun Equator of Rotary Doctors, die steun komt goed terecht !
Laat rustig van je horen, mail me d.jungst@kpnplanet.nl
Hartelijke groet,  Dick

vrijdag 3 februari 2012

vanuit Dembi Dollo en Addo, op stap, het verhaal bij de foto's

Donderdag in de ochtend naar Sakko, van waar de Helpers of Mary de klinieken in Sakko, Karro en Lagalomi verzorgen met resp 7000, 14.000 en 3300 bewoners rond de klinieken. Sakko is klein, wat ouder, niet veel patiënten en een zeer beperkt instrumentarium en uitrusting. Karro is duidelijk de grootste, ook oud, maar komende week wordt een nieuw gebouw in gebruik genomen, met royale afmetingen. Helaas komt het oude spul er voorlopig in te staan. Over ruim 3 weken zullen Rotary Doctors daar gaan werken. De weg erheen is mooi maar moeilijk, geweldig puntige stenen onder de wielen laten de auto kraken in al zijn voegen, vaak met de 4-weel drive. Na een half uur rijden en bijna 11 km, kwamen we daar aan. Een scala aan beelden trekt aan je voorbij. Veel landarbeiders, die gezamenlijk op de hellingen  horizontale voren graven om bij de heftige regens van volgende maand de erosie tegen te gaan maar ook om het water vast te houden, een commune-achtig gebeuren; gewapend met houweel, eten en drinken gaan ze de 35 graden hitte tegemoet. In het dorp natuurlijk veel kinderen die je een hand komen geven, er komen hier vaker Nederlanders, allemaal van sponsorstichtingen. In de kliniek zijn speciale programma’s voor struma (krop) en elefantiasis, waarvan een paar foto’s, de close –ups heb ik maar vermeden. Uitgebreid de school bekeken, waar de eerste 3 schoolhoofden sinds 1950 tot 2000 Nederlanders waren. Een handenarbeidlokaal met leuke dingen die de kinderen gemaakt hebben. De zusters slepen ons overal naar toe, maar van het werk in de kliniek zie ik daarom maar weinig. Het bezoek aan Lagalomi, dat ik in het vorige blog al aankondigde, van Harar mensen die hierheen “gedeporteerd” zijn, is prima, me enkele donaties en hard werken van de mensen begint het hier wat te worden, de kinderen zien er goed uit en springen om je heen. Mijn schone broek en shirt waren daarna volledig bruin en zwart, maar wat een warme ontvangst. Er is een school, alle daken zijn door een sponsor van waterdichte golfplaten voorzien, er is een goede handpomp, de bijna 700 huisjes hebben allemaal een eigen pitlatrine, het lokaaltje voor de kliniek is vooral voor voorlichting en vaccinatieactiviteiten. Als de Harar mensen uit het vorige blog dit zouden zien, weten ze dat ze nu een verkeerde keus hebben gemaakt.
Terug in Addo is de stroom er nog steeds af en de batterij van de laptop nu leeg, dus ik zit in het donker en kan niets dan met de zaklantaarn wat lezen, en vroeg naar bed.
Vrijdag de hele dag meegelopen in de kliniek van Addo, de nurse waar ik bij zat, had 45 patiënten, veel over en weer vragen. Ik denk dat we elkaar nog heel wat kunnen leren. Wat spulletjes achtergelaten, natuurlijk oh’s en ah’s. Om half zes gaar, toch maar achter de computer voor dit verhaal.
Sterkte met de kou en sneeuw *******
woensdag hoop ik weer terug te zijn.
Dick


landarbeider



<>
opgesierd meteen dopje van een vaccinflesje,


struma

Lagalomi



podoconiose, elefantiasis programma, voeten desinfecteren